در مسیر خلاقیت فردی یا حرفه‌ای همیشه سوال‌هایی هست که از خود می‌پرسیم. چطور می‌توانیم ایده جدیدی به دست بیاوریم؟ آیا ممکن است که این ایده کاملاً اصیل باشد؟ با چه جرأتی می‌توتنیم ایده‌ای که داریم را در جهان واقعی اجرا کنیم؟ چطور می‌توانیم برای ادامه مسیر خود را با انگیزه نگه داریم؟ ولی پیدا کردن جواب برای این سوال‌ها راهی طولانی در مقابل ما قرار می‌د‌هد و شاید افراد باتجربه دوست نداشته باشند تجربه خود را به اشتراک بگذارند. در این شرایط تکلیف کسی که تازه می‌خواهد راهی را شروع کند چیست؟

ادامه…

وقتی همیشه صحبت از ویدئو گیم که یکی از اصلی‌ترین شاخه‌های سرگرمی هست به میان می‌آید، همه به فکر خرید آخرین کنسول‌ها و جدیدترین بازی‌های آنها می‌افتند. عناوین زیادی که شاید خیلی وقت‌ها در انتخاب آنها هم دچار مشکل می‌شویم و از بین صدها بازی جدیدی که روانه بازار شده نمی‌توانیم گزینه مدنظر خودمان را از بین آنها انتخاب کنیم. ولی خب این همه ماجرا نیست. وقتی به عنوان مصرف کننده به مقوله بازی و سرگرمی نگاه می‌کنیم شاید همه چیز عادی و گاهاً ایدئالیستی به نظر می‌آید، ولی وقتی چند قدم به پشت صحنه تولید این عناوین سرک می‌کشیم، وضعیت جدید و ناشناخته‌ای از بازار کار و سرمایه و مدیریت‌های عجیب پروژه‌های تیمی و حتی تک نفره را مشاهده می‌کنیم.

ادامه…

در کتاب در باب نوشتن که شامل بسیاری از خاطرات استیون کینگ است، کینگ لحظه‌هایی را توصیف می‌کند که در فرآیند نوشتن از خودش سوال‌های بزرگی پرسیده. بزرگترین سوالی که کینگ مطرح می‌کند این است که آیا داستان ارتباط منطقی ایجاد کرده؟ و اگر ایجاد کرده این ارتباط منطقی چطوری تبدیل به یک متن قابل خواندن شده؟ می‌شود احساس کرد کینگ در رمان آخرش به یکی از این سوال‌های بزرگ نزدیک شده. سوالی که از زبان جیمی کانکلین با آگاهی از زمان حال و درک «مفهوم بعداً» برای گفتن داستانی مرموز بیان می‌شود و قصه‌ای از معصومیت و چیزی که در دوران کودکی شاهدش هستیم را روایت می‌کند.

ادامه…

فوتبال را رقص باله برای طبقه کارگر معرفی کرده‌اند. یک بازی در قلمرو نوستالژی و اسطوره. درست زمانی که در طول ۹۰ دقیقه یک بازی هیجان‌انگیز گره خورده و هر دو تیم دنبال زدن گل برای برنده شدن هستند. درست همینجاست که خدایان وارد صحنه تئاتر می‌شوند. سوار بر تخت پادشاهی، چهار گوشه زمین را از بالا ورانداز می‌کنند، تا اگر ضربه کرنری به اشتباه به مهاجم هدف نرسید، از بالای تخت‌شان توپ را به هافبک‌ها برسانند تا با یک ضدحمله پیش‌بینی نشده، در دقیقه‌های تلف شده، گل پیروزی زده شود. درست در یک چشم بر هم زدن. در زمان وجد آور یک لحظه. درست در کلوپ تایم.

ادامه…

ولادیمیر لورچنکوف در رمان «رویای ایتالیایی» سرگذشت روستایی‌هایی را روایت می‌کند که در دهکده‌ی کوچکی واقع در مولداوی زندگی پر از فقر و فلاکت خود را سپری می‌کنند. روستاییانی که از زمان تولد، همواره به واسطه‌ی داستان‌ها و افسانه‌هایی که سینه به سینه نصیبشان شده، در تصورات خودشان تصویر آرمان‌شهری دور از خاک و سرزمین پدری‌شان را ساخته‌اند. آرمان شهری به نام «ایتالیا» که آسمانی رنگین‌ و خاکی بارور دارد و زندگی در هوای آن، چیزی جز شادی و سعادت به همراه ندارد. بهشتی گمشده که در خیابان‌ها و کوچه‌ها و خانه‌هایش هیچ خبری از فقر و اندوه و مصیبت نیست.